هدیهای ارزان اما گرانبها
پیوند: https://kazive.kowsarblog.ir/هدیه-ای-ارزان-اما-گرانبها
هر یک از ما زمانی که به یک جشن مثل جشن تولد دعوت میشویم، اگر میزبان آشنا باشد، سعی میکنیم طبق سلیقهاش کادوی مناسبی برایش تهیه کنیم و جدای از اصل هدیه، سعی میکنیم نمای بیرونی هدیه نیز شکیل باشد، چون طرف مقابل ابتدا ظاهر هدیه را میبیند و بعد محتوایش را.
اگر هم میزبان غریبه باشد، دو برابر حواسمان جمع است چون سلیقهاش را نمیدانیم و در واقع با آن هدیه، میزان سلیقه خود را نشان میدهیم.
اما نمی دانم چرا این وسواس و سلیقه را برای جاهای دیگر بکار نمیبندیم. وقتی شخصی از ما راهنماییای بخواهد، اول میسنجیم، با آن راهنمایی او کارش از ما بهتر در میآید یا نه؟!
یا وقتی عصبانی هستیم، اصلا کاری به ظاهر صحبتمان نداریم، فقط میخواهیم حرف خودمان را به کرسی بنشانیم، حال با هر لفظ و لحنی. اما اگر حق هم با ما باشد، خیلی به ندرت بتوانیم، طرف مقابل را متقاعد کنیم. درست است که اصل کلاممان صحیح است اما مخاطبمان اول لفظ را میشنود بعد اگر به دلش نشست، به محتوایش هم میاندیشد.
امام سجاد(علیه السلام) برای درمان بیماریهای زبان میفرمایند: “و به جاى آنچه شیطان بر زبانم جارى میسازد از فحش و بدگویى و ناسزا یا شهادت ناحق، یا غیبت از مؤمن غائب یا دشنام به شخص حاضر و مانند اینها، سخن در سپاس تو گویم و مبالغه در ثناى تو ورزم، و با تمام هستى خود ستایش بزرگى تو کنم، و شکر نعمت تو بجاى آورم، و اعتراف به احسان تو نمایم، و به شمردن نعمتهاى تو مشغول گردم.”
?صحیفه سجادیه، دعای 20
✍به قلم: خانم سحر سرشار