به خداوند امید داشته باش
به پدر و مادرت اُف نگو!
اُف گفتن، به معنای کمترین اظهار ناراحتی است؛ یعنی فرزند حتی حق ندارد در مقابل پدر و مادر خویش کوچکترین نارضایتی را در زبان یا چهرهاش ظاهر گرداند و آنها را از خود برنجاند.
امام صادق (علیه السلام) در تفسیر این آیه فرمودند: در صورتی که به خاطر پیری و ضعف و کمحوصلگی تو را ناراحت و دلتنگ کردند، به آنان اف نگو!
و اگر حتی تو را زدند، صدایت را بلند نکن!
با آنان با سخن کریمانه و کلام بزرگوارانه رو به رو شو و اگر باز به روی تو دست بلند کردند، بگو: «خداوند هر دوی شما را مورد مغفرت قرار دهد» و این نیست مگر قول کریم.
نهایت تواضع و فروتنی را نسبت به آنان رعایت کن و جز به رحمت و رأفت به آنان نظر مینداز!
و صدا و دستت را بالای صدا و دست آنان بلند مکن!
و جلوتر از ایشان منشین و برایشان مقدم مشو!
به آنان همواره دعا کن و بگو :«خدایا این دو نفر را مورد رحمت خود قرار ده، چنان که در کودکی مرا پرورش دادند تا به اینجا رسیدم»
هدیهای ارزان اما گرانبها
پیوند: https://kazive.kowsarblog.ir/هدیه-ای-ارزان-اما-گرانبها
هر یک از ما زمانی که به یک جشن مثل جشن تولد دعوت میشویم، اگر میزبان آشنا باشد، سعی میکنیم طبق سلیقهاش کادوی مناسبی برایش تهیه کنیم و جدای از اصل هدیه، سعی میکنیم نمای بیرونی هدیه نیز شکیل باشد، چون طرف مقابل ابتدا ظاهر هدیه را میبیند و بعد محتوایش را.
اگر هم میزبان غریبه باشد، دو برابر حواسمان جمع است چون سلیقهاش را نمیدانیم و در واقع با آن هدیه، میزان سلیقه خود را نشان میدهیم.
اما نمی دانم چرا این وسواس و سلیقه را برای جاهای دیگر بکار نمیبندیم. وقتی شخصی از ما راهنماییای بخواهد، اول میسنجیم، با آن راهنمایی او کارش از ما بهتر در میآید یا نه؟!
یا وقتی عصبانی هستیم، اصلا کاری به ظاهر صحبتمان نداریم، فقط میخواهیم حرف خودمان را به کرسی بنشانیم، حال با هر لفظ و لحنی. اما اگر حق هم با ما باشد، خیلی به ندرت بتوانیم، طرف مقابل را متقاعد کنیم. درست است که اصل کلاممان صحیح است اما مخاطبمان اول لفظ را میشنود بعد اگر به دلش نشست، به محتوایش هم میاندیشد.
امام سجاد(علیه السلام) برای درمان بیماریهای زبان میفرمایند: “و به جاى آنچه شیطان بر زبانم جارى میسازد از فحش و بدگویى و ناسزا یا شهادت ناحق، یا غیبت از مؤمن غائب یا دشنام به شخص حاضر و مانند اینها، سخن در سپاس تو گویم و مبالغه در ثناى تو ورزم، و با تمام هستى خود ستایش بزرگى تو کنم، و شکر نعمت تو بجاى آورم، و اعتراف به احسان تو نمایم، و به شمردن نعمتهاى تو مشغول گردم.”
?صحیفه سجادیه، دعای 20
✍به قلم: خانم سحر سرشار
فضای مجازی
پیوند: https://kazive.kowsarblog.ir/فضای-مجازی-111
خواهرش کنارش نشسته بود و با او حرف میزد اما او در عالم دیگری سیر می کرد. آنقدر غرق شده بود که خواهر که هیچ به پدر و مادر که سخن میگفتند هم توجهی نداشت.
انگار که او بود و چهار دیواری تنهایی اش، سرش خم بود چنان دخترک مودب در میان یک مجلس مهمانی.
اما این فروتنی و افتادگی نه از باب احترام بلکه از باب وابستگی به این جادوگر کوچک چند اینچی بود که چنان انسان را در خود فرو میبرد و به خود وابسته میکند که نمیتوان به راحتی از آن دل کند.
با اینکه جسماً در کنارشان نشسته است اما تمام حواسش صرف دنیای مجازی میشود چه خوب است، انسان به جای اینکه تمام وقت خود را صرف دنیای مجازی کند، فرصت را غنیمت شمارد و این تعطیلات را در کنار عزیزانش بنشیند و گفتوگو کند.
امام محمدباقر(عليهالسلام): “امروز را غنيمت شمار، تو چه ميداني فردا از آنِ که خواهد بود؟ فرصت ها را باید غنیمت شمارد عمر انسان که تنها سرمایه او است، همچون آب روان در سراشیبی، با تندی می گذرد.”
?(بحار، ج ٧٨، ص ١٧٩)
✍به قلم:خانم فهیمه آقابیگی