مدرسه علمیه فاطمة الزهراء(سلام الله علیها) شهرستان دالاهو

پیوند: https://farsi.khamenei.ir/treatise-content?id=59#713

به چند صورت می توان نماز آیات را به‌جا آورد:

صورت اوّل:

بعد از نیت و تکبیرة‌الاحرام، حمد و سوره خوانده شود و به رکوع برود، سپس سر از رکوع برداشته و دوباره حمد و سوره را بخواند و به رکوع رود، و باز سر از رکوع بردارد، و حمد و سوره بخواند و به رکوع رود، و سپس سر از رکوع بردارد، و همین‌طور ادامه دهد، تا یک رکعت پنج رکوعی که قبل از هر رکوعی حمد و سوره خوانده است انجام دهد، سپس به سجده رفته و دو سجده نماید، و بعد برای رکعت دوم قیام کند، و مانند رکعت اول انجام دهد، و دو سجده را به‌ جا آورد و بعد از آن تشهد بخواند و سلام دهد.

صورت دوّم:

بعد از نیت و تکبیرةالاحرام، حمد و یک آیه (البته احتساب بسم‌الله به عنوان یک آیه، صحیح نیست) از سوره ای را قرائت کرده و رکوع کند، سپس سر از رکوع بردارد، و آیه دیگری از آن سوره را بخواند و به رکوع رود، و بعد سر از رکوع برداشته و آیه دیگری از همان سوره را قرائت نماید، و همین‌طور تا رکوع پنجم ادامه دهد تا سوره ای که پیش از هر رکوع، یک آیه از آن را قرائت کرده، قبل از رکوع آخر تمام شود.

مثلاً در سوره فلق، اوّل ((بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ * قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ)) بگوید و به رکوع رود، بعد بایستد و بگوید: ((مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ)) دوباره به رکوع رود، و بعد از رکوع بایستد و بگوید: ((وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ)) باز به رکوع رود و بایستد و بگوید: ((وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ)) و برود به رکوع باز هم سر بردارد و بگوید: ((وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ))

سپس رکوع پنجم را به‌جا آورد و به سجده رود، و پس از اتمام دو سجده، برای رکعت دوم قیام نماید و حمد و آیه ای از یک سوره را بخواند و به رکوع برود، و همین‌طور مانند رکعت اول ادامه دهد تا تشهد بخواند و سلام دهد؛ و چنانچه بخواهد برای هر رکوعی به یک آیه از سوره ای اکتفا کند، نباید سوره حمد را بیش از یک مرتبه در اول آن رکعت بخواند.

صورت سوم:

یکی از رکعت‌ها را به یکی از دو صورت، و رکعت دیگر را به نحو دیگر به‌جا آورد.

* هر یک از رکوع‌های نماز آیات رکن است، که اگر عمداً کم یا زیاد شود نماز باطل است. و همچنین است اگر اشتباهاً کم شود، و یا ـ بنا بر احتیاط ـ اشتباهاً زیاد شود.

روز یکشنبه یکم تیر امسال شاهد خورشیدگرفتگی در سراسر کشور خواهیم بود؛ خورشیدگرفتگی (کسوف) زمانی رخ می‌دهد که زمین، ماه و خورشید دقیقا در یک راستا قرار بگیرند و سایه ماه بر روی زمین بیافتد.

این پدیده نجومی از حدود ساعت ۸ و ۵۰ دقیقه صبح روز یکشنبه آینده آغاز می‌شود، در حدود ساعت ۱۰ تا ۱۰ و ۳۰ دقیقه به اوج خود می‌رسد و حدود ساعت ۱۱ و ۳۰ دقیقه تا ۱۲ ظهر به پایان خواهد رسید.

پدیده نجومی روز یکم تیر، آخرین خورشید گرفتگی قرن حاضر هجری شمسی است که در کشورمان قابل رویت است اما تا پایان سال یک خورشید گرفتگی دیگر در کشور شیلی رخ می‌دهد.

این کارشناس نجوم خاطرنشان کرد: در سال ۲۰۳۴ میلادی (۱۴۱۴ شمسی) یک خورشید گرفتگی کلی روی می‌دهد.

به‌دنبال خورشیدگرفتگی یکم تیر امسال، خواندن نماز آیات بر مسلمانان واجب است.

امیرالمومنین على (عليه السلام):

فرصت‌ها چون ابر بهارى در می‌گذرند. پس آن را در انجام دادن انواع خير غنيمت بدانيد؛ زيرا در غير اين صورت، پشيمانى به بار می‌آيد.

غررالحكم حدیث ۳۵۹۸

هر يك از عبادتهای معمولی، حدّ و نصابی داره:

حدّ نصاب نماز، هفده رکعت در شبانه روزه…
حدّ نصاب روزه، سی روز روزه در ماه مبارک رمضانه…
حج، در صورت استطاعت یک بار در تمام عمر واجب میشه…
و…

ولی ياد خدا هیچ حدّ و مرزی نداره:

? وَ اذْکُرُوا اللّٰهَ کَثِیراً، لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ (انفال/۴۵)

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! خدا را فراوان یاد کنید، تا رستگار و پیروز شوید.

در واقع، قرآن می‌فرماید در تمام صحنه‌های زندگی، به هنگام عبادت، به هنگام نعمت، به هنگام بلا و مصیبت، و… همیشه یادخدا باشید. اونم نه یاد کردن معمولی، بلکه زیاد یاد کنید:

اذْکُرُوا اللّٰهَ کَثِیراً

اصلاً راه نجات همینه:
لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ

چون:

یاد خدا = ترک گناه

پروردگارا!
قلب ما را از یاد خودت سرشار کن،
تا در هر جریانی آنچه رضای تو است برگزینیم،
و از آنچه موجب خشم و غضب تو است چشم بپوشیم…

امام کاظم^{(علیه السلام)}می فرماید:

«طوبي لشيعتنا المتمسکين بحبلنا في غيبته قائمنا الثابين علي موالاتنا و البرائة من اعدائنا، اولئک منا و نحن منهم. قد رضوا بنا ائمة و رضينابهم شيعة، فطوبي لهم، هم و الله معنا في درجتنا يوم لقيامة».

«خوشا به حال شيعيان ما، که در زمان غيبت قائم ما (سلام الله عليه) به رشته ي ولايت ما چنگ مي زنند و بر موالات ما ثابت و استوار مي مانند و در برائت و بيزاري از دشمنان ما پا بر جا و محکم مي مانند. آنها از مايند و ما از آنهاييم. آنها ما را به امامت برگزيده اند و به پيشوايي ما راضي هستند و ما آنها را به عنوان شيعه ي خود برگزيده ايم و به عنوان شيعه ي خويش پسنديده ايم. خوشا به حال آنها. به خدا سوگند آنها در روز قيامت با ما و در کنار ما هستند».

اثباة الهداة، ج3، ص477