عبادتی بی حد و مرز
هر يك از عبادتهای معمولی، حدّ و نصابی داره:
حدّ نصاب نماز، هفده رکعت در شبانه روزه…
حدّ نصاب روزه، سی روز روزه در ماه مبارک رمضانه…
حج، در صورت استطاعت یک بار در تمام عمر واجب میشه…
و…
ولی ياد خدا هیچ حدّ و مرزی نداره:
? وَ اذْکُرُوا اللّٰهَ کَثِیراً، لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ (انفال/۴۵)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! خدا را فراوان یاد کنید، تا رستگار و پیروز شوید.
در واقع، قرآن میفرماید در تمام صحنههای زندگی، به هنگام عبادت، به هنگام نعمت، به هنگام بلا و مصیبت، و… همیشه یادخدا باشید. اونم نه یاد کردن معمولی، بلکه زیاد یاد کنید:
اذْکُرُوا اللّٰهَ کَثِیراً
اصلاً راه نجات همینه:
لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ
چون:
یاد خدا = ترک گناه
پروردگارا!
قلب ما را از یاد خودت سرشار کن،
تا در هر جریانی آنچه رضای تو است برگزینیم،
و از آنچه موجب خشم و غضب تو است چشم بپوشیم…