مدرسه علمیه فاطمة الزهراء(سلام الله علیها) شهرستان دالاهو

دعای ندبه:

مَتی تَرَانا وَنَراکَ ؟وَقَد نَشَرتَ لِوآءَ النّّصرِ تُری ؟اَتُرانا نَحُفُّ بِکَ ،وَاَنتَ تَاُمُ المَلاَ ،وَقَد مَلَاتَ الاَرضَ عَدلاَ.

کی می شود که تو مارا ببینی وماتورا ببینیم ؟  وپرچم نصرتت را برافراشته باشی ومردم آن را مشاهده کنند؟ آیا می شود که ما ببنیم آن روزی که ما گرداگردت را گرفته وتو رهبر مردم باشی وزمین را پر از عدل وداد کنی؟

به امید آمدنت

قسم به عصر

باز به عصر آدینه ات سوگند یاد کردم.

عصر از نگاه تو معنا گرفت و دلتنگی از عصر نیامدنت شروع شد مهدی جان!

قسم به ثانیه ها و لحظه های بی تو بودن در عصر این زمانه…

که تمام روزهایم را در خسران و زیان ندیدنِ تو  به سر بردم

آری خسران و زیان …

خسران و زیان داغِ هجران ندیدن توست

همه در خسرانیم!

مگر آنان که راه خدا پیشه کردند، پرهیزگاران و نیکو کاران…

آنان که راست و پایدار در دینند.

قسم به عصر پر از گلایه از دوریت …

صاحب عصر و زمان پس تو کجایی؟؟؟

هر جمعه که می گذرد و هر آیه که از عصر تلاوت می شود، باز یک روز دیگر به عصر انتظارت اضافه می شود.

آری! … این تو هستی تنها امیدی که، به عصرها و روز های گم شده در هیاهوی این روزگارِ پر از تباهی نشانی داده و راه راست را بر نیکو کاران نمایان می کنی.

مهدی جان! ای غریب کوچه های انتظار … تا کی سر در گریبان منتظر شمیم دلنواز عطر یاس تو، از کوچه پس کوچه های عصر جمعه هایِ بی تو، چشم انتظار بنشنیم.

اما دلخوشم … به وعده الهی آمدنت… که آدینه ای می آید که تو میهمان دلم هستی و مرا میزبان عصر ظهورت می کنی…

العجل العجل یا مهدی ادرکنی.

خانم شهین کیانی

“السلام علی الفجر الحسین”

خداوندا! دوست دارم روح مالامال از هیاهویم آرامشی بگیرد ، آن طور که تو دوست داری و می پسندی . سوگند به سپیده دم هایت که درخشش نورش مثال صبح قیام مهدی (عج) است ، آنگاه که مسیر تاریکی را می شکافد و به جان زمین می رسد ، سوگند به شب های دهگانه ی عظم سرشار از نیایش زائرانت که نمایش طواف و سجودشان در هیچ جغرافیای دیده نمی شود و سوگند به زوجیت و فردیت، در قدرت نمایی آفرینش که نظیر و مانندی ندارد . آن زمان که برایم سوگند یاد می کنی به راه رفتن تاریکی شب به سوی روشنی روز که در جولان است، خوب می دانم قسم های که به مقدسات زیبایت یاد کردی، اخطاریست برای گناهان کوچک و بزرگم، که بدانم از تو گریزی نیست ، همانند سرکشانی که با طغیان و فسادشان جزء خود را ندیدند و فراموش کردند که سوط های عذابشان را روزی در مرصاد حسابگرانه ات به نظاره خواهی نشست.

خدای خوبم …! چقدر غریبی با اینکه سوگندهای عظیم و محکمی یاد کردی که جواب گناهانمان را می دهی باز راه خویش را گرفتم؛ و با این درسهایت دوباره غافل شدم در برابر سیل خروشان نعمت های که بر من ارزانی داشتی. پس در اندک زمانی مغرور شدم و اندیشیدم که به تنهایی بندگی را معنا کردم و باختم . تو را نشناختم آن گاه که در آزمایش بندگی، درس هایت سخت گشت، تو را مقصر یافتم . آه و صد افسوس که نمی دانستم بندگی تو، با عشق به ثروت و میراث جمع نمی شود و باید دست های مهربانی ، برای نوازش تنهایی یتیمان داشته باشیم و سیرکننده ی گرسنگی تهی دستی که رزقش پر از خالی گشته است .

آری! زمانی فرا می رسد که فرشتگان آسمانیت برای اجرای عدالت تاریخی که از ازل وعده اش را داده بودی به صف می ایستند ؛و من … انسانی که بارها خطاهایم را نادیده گرفتی و گناهانم را پوشاندی . پشیمان می گردم اما چه سود با خود می گویم کاش زندگی به گونه ای دیگر بود . هر چند ذره ای ناچیزم ، ولی … الها! معبودا! یاریم ده در روزیکه با ندای الهی مرا می خوانی! درون پر تلاطم امروزم ، اقیانوسی آرام باشد نظیر حسین (علیه السلام) که با نفس مطمئنه اش برای تمام بشریت و در هر زمانی ترجمه گشت ، او که هوایش بر مدار انسانیت و بندگی چرخید . یا رب، قدم های حسین (علیه السلام) را مسیر آزادگیم قرار بده از هر چه غیرتوست، تا در روز موعود خشنود باشی که کتاب بندگی را نیکو خواندم و با خاطری آرام نزد تو بیایم و بر من بگویی ای نفس به آرامش رسیده در بهشتم داخل شود و از شمار بندگانم درآی.

رسول اکرم(ص) فرموده اند:

در آخرالزمان ثروتمندان اُمت من برای سیاحت به مکّه می روند، متوسلین آن ها برای تجارت وفقرای آن ها برای ریاء وتظاهر(افراد خالص کم اند).

THE RICH PEOPLE OF MY COMMUNITY GO TO MECCA FOR TOURING AND THE MIDDLE CLASS GOES FOR TRADING AND

BUSSNESS AND POOR OF THEM GOES FOR HYPOCRISY.

یکی از شاگردان آیت الله مجتهدی تعریف می کند که یک روز با اصرار بعد از کلاس درس استاد را برای ناهار به منزل خودمان بردم،بعد از یک بار غذا کشیدن از من خواست دوباره برایشان غذا بکشم،خیلی تعجب کردم اما چیزی نگفتم،بعد از جمع کردن سفره طاقت نیاوردم از ایشان پرسیدم حضرت استاد ببخشید که ازتون این سوال رو می پرسم،آخه شما اهل غذا نیستید چطور دوباره غذا کشیدید؟البته برای من باعث افتخار وخوشحالیست…
استاد فرمودند سوال رو از من کردی برو جوابشو از خانومت بگیر.
رفتم از همسرم پرسیدم موقع پختن غذا چه کردی؟کمی فکر کرد وگفت با وضو بودم.رفتم به ایشان گفتم خانومم با وضو بوده .فرمودند این که کار همیشگی شان است،بپرس دیگر چیکار کرده؟رفتم پرسیدم ،خانومم کمی فکر کرد وگفت وقتی داشتم غذا می پختم کمی با خودم روضه سیدالشهدا رو زمزمه کردم وقطره اشکی هم ریختم.نزد استاد رفتم واین را گفتم.لبخندی زدند وگفتند بله دلیل رفتارم این بود.اگر نیت کنید ثواب این غذای امروز نذر یکی از ائمه شود،آنوقت هم آشپزی برایت شیرین می شود،هم اینکه خانواده هر روز سر سفره یکی از ائمه هستند.

بزرگی برای خانوم های کدبانو چند توصیه داشتند:

برای آشپزی هر روز به نیت معصوم آن روز غذا طبخ کنید،مثلا روز جمعه که متعلق به امام عصر(ع) می باشد تمام وعده ها را به نیت آن حضرت آشپزی کنید.
*ابتدا قبل از آشپزی وضو بگیرید
*هنگام وارد شدن به آشپزخانه بسم الله الحمن الرحیم بگویید
*اگر دیدید کارهایتان زیاد است لا حول ولا قوة الا بالله بگویید
*هنگام روشن کردن آتش اجاق گاز بگویید اللهم اجرنا من النار(خدایا مرا از آتش دوزخت دور کن)
*هنگام استفتده از آب صلوات بر پیامبر(ص) بفرستید تا از شفاعتش بهره مند گردید واز آب حوض کوثر بنوشید.
*اگر از میوه وسبزیجات وگوشت استفاده می کنید بگویید اللهم اسئلک الجنة (از خداوند درخواست بهشت کنید).
*هرچه را با چاقو قطعه قطعه می کنید ذکر سبحان الله والحمدلله را بگویید.
*هنگامی که کارهایتان به اتمام رسید شکر خدای را بجا آورید.
*واگر خسته شدید اعوذ بالله گفته وبخدا پناه ببرید.