مدرسه علمیه فاطمة الزهراء(سلام الله علیها) شهرستان دالاهو

پیوند: https://kazive.kowsarblog.ir/آرامش-خدایی-11

 گاه‌گاهی که دلش می‌گیرد طبق عادت همیشگی‌اش می‌رود زیر سقف آسمان و به آسمان خیره می‌شود. ماه را می‌بیند که چقدر زیباست. ستاره‌ها را نگاه می‌کند که می‌درخشند. بعد چشمانش پر از اشک می‌شود.

در آن لحظه با خودش می‌گوید: “این همان آسمانیست، که بقیه آدم‌هایی که غمگین‌اند، به آن نگاه می‌کنند.” و او هم شروع به درددل با خدای خود می‌کند.

می‌گوید: “خداوندا! من به اعتبار تو تمام سختی‌ها را تحمل میکنم. میدانم که میبینی و خود شاهد هستی. گاهی دلم آنچنان از این زمانه می‌گیرد که آرزو میکنم که ای کاش نبودم. خداوندا! من فقط امید و دلخوشی‌ام تو هستی و با یاد تو دلم آرام می‌‌گیرد. “

و به راستی چه چیزی لذت بخش تر از این  که دل گرفته‌ات را با ذکر خدای مهربانت آرام کنیکه خودش فرموده است:

“الا بِذِکرِ اللهِ تطمّئِنُ القلوب”

پ.ن: سوره مبارکه رعد. آیه ۲۸

✍به قلم: خانم فهیمه آقابیگی