هوای آلوده قلب‌ها
به نام خدای مهربان
سلام
امیدوارم دراین دنیای آلوده به ویروس حالتان کمی روبه راه باشد. دنیایی که درست یک ماه بعد از شهادت سردار کشورمان و پس از قطع شدن دستانش، دست دادن در کل جهان ممنوع شد!
دنیای جدید پس از کرونا، دنیای عجیبی است. حالا که خانه نشین و تنها شده ایم انگار کمی به خودمان آمده ایم. دست هایی که ۲۰ ثانیه شست و شو با آب و صابون پاکشان می‌کند، حال به نظرم چرک و آلوده ترین دستان دنیاست. با این دست‌ها چه کارها که نکردیم؛ چه مال‌ها که به غارت نبردیم؛ چه لقمه‌های حرامی که جمع نکردیم؛ چه حق‌هایی که ناحق نکردیم و چه کارهای کثیفی که فکر کردیم با یک آب و صابون پاک میشد!
اما اکنون، دنیای کرونا فرق دارد؛ غنی و فقیر عین هم هستند. هیچکدام با کم‌کاری درامنیت نیستند. لحظه‌ای غفلت برای هر دو کافیست تا عمر شیرین خود را از دست دهند.
کروناحاصل تمام کارهایی است که با بی‌فکری انجام دادیم و آنی فکر نکردیم که خدایی هست؛ آخرتی هست؛ و حتی روز حسابی هست! گویی کورکورانه عمل میکردیم. چشم داشتیم اما نمیدیدیم؛ قلب داشتیم اما بذری از عشق و محبت در آن نمی‌کاشتیم؛ زبان داشتیم اما فقط برای دروغ کار می‌کرد. در شگفتم تا کنون اینقدر برای خودمان دلتنگ و عصبانی نبودم. تلفیقی ازخشم و حزن!
آری! اینجا دنیای کروناست. صدای من را از دنیای تنهایی انسان‌ها می‌شنوید. اینجا دنیایی است که تازه فهمیدیم معنی واقعی دعای فرج چیست؟!
تازه به این نتیجه رسیدیم که اگر خدا را از عمق دل صدا کنی و بخواهی، کمک رسان است. بیایید توبه کنیم؛ استغفارکنیم.
کرونا ترسناک نیست؛ کروناحاصل شکستن قلب آدمیان است. بیایید باهم و برای هم بر این زخم خورده خشمگین قدری مرهم بگذاریم.
ساده بگویم: بیایید در این هوای آلوده، هوای همدیگر راداشته باشیم.
به قلم: نسیم
۱:۱۵ بامداد، به وقت دنیای کرونا:)
