آغاز آقایی
26 آبان 1397
اصبغ بن نباته گويد: «روزى خدمت امير المؤمنين(عليه السّلام) رسيدم و او را ديدم به انديشه فرو رفته بود و انگشت خود بر زمين مىكوفت و يا مىسود، عرض كردم: اى امير مؤمنين(عليه السّلام) (مىبينم) بر روى زمين مىزنى آيا به آن دلبستگى دارى؟ فرمود: نه به خدا قسم هرگز ساعتى نه به آن علاقه داشتهام و نه به دنيا، لكن انديشهام به فرزندى است از نسل خودم، او همان مهدى است كه زمين را پر از عدل و دادگرى خواهد كرد همچنان كه لبريز از ستم و جفاكارى شده است؛ او دوران سرگردانى و غيبت خواهد داشت كه طىّ آن گروه‌هائى گمراه و پارهاى ديگر نيز به هدايت دست مىيابند…»[1]
[1] ابن أبي زينب، محمد بن ابراهيم، الغيبة للنعماني / ترجمه غفارى - تهران، چاپ: دوم، 1418ق / 1376ش.
