مدرسه علمیه فاطمة الزهراء(سلام الله علیها) شهرستان دالاهو

آقای من یا بن الحسن …

امشب همه میلاد پدربزرگوارت را به وشما وهمدیگر تبریک میگویند وشهر پر شده از هیاهو وشادی میلادش

چه می شود جمعه بعد از میلاد ،ظهورت را تبریک بگوئیم؟؟؟؟

آقا جان دلها تنگ است وامید ها به آمدنت …

آقای من ،آمدنت را به دلم وعده میدهم  باشد که نا امیدم نکنی، که شاید عمری برای دیدنت نمانده باشد..

اللهم عجل لولیک الفرج والعافیة والنصر

چند وقتی ست که داعش های زمانه غزل های جمعه ام را به سخره گرفته اند

چند وقتی ست که می گویند شایدهایمان سرابی دیرینه گشته است

چند وقتی ست که از جهان، هیاهیوی خون به گوش می رسد

دوست دارم جمعه هایی که گذشتند به پا شوندو تبسم به آمدنت دهند

دوست دارم عصر یک جمعه فریاد زنم. آری ! شایدهایمان به بار نشست

آخر، تنها شده ایم چون آمدنت خیلی دیر شده…….

یقین دارم  می آیی واز پشت پنجره انتظارهایم روزها حکومت می کنی

ولی کاش …..

ای کاش با اذان تو فردا صبح شود

ای کاش…………..

یکی از همرزمان شهید مهدی زین الدین چنین روایت می‌کند:"جاده‌های کردستان آن قدر ناامن بود که وقتی می‌خواستی از شهری به شهر دیگر بروی، مخصوصا توی تاریکی، باید گاز ماشین را می‌گرفتی، پشت سرت را هم نگاه نمی‌کردی. اما زین‌الدین که همراهت بود، موقع اذان، باید می‌ایستادی کنار جاده تا نمازش را بخواند. اصلا راه نداشت.پس از شهادتش یکی از برادران در عالم رویا دید که آقا مهدی مشغول زیارت خانه خداست. عده ای هم به دنبالش بودند. پرسیده بود: تو اینجا چه می‌کنی؟

گفته بود: “به خاطر نمازهای اول وقت که خواندم اینجا هم فرمانده هستم.”

اسمم را گذاشته ام منتظر …

اما زمانی که دفتر انتظارم را ورق میزنی می بینی صفحه های اینترنتی یا سایت ها را بیشتر از امامم میشناسم! حتی گاهی صبح زود، صفحه ی اینترنتم را چک می کنم اما عهدم را نه! ببین چه کرده اند با من…

خیر سرمان می گوئیم بیا که منتظریم!!!!!

«یک روز با یکى از دوستان محضر آیت ا… حق شناس - ره رفته بودیم، آن وقت منزل ایشان نزدیک مسجد امین الدوله بود. مجلس هم مجلس خاصى بود. ایشان دفعتاً شروع به صحبت کردند و فرمودند: به آقا حجه بن الحسن عرضه داشتم من یتیم هستم و پدر ندارم. فرمود: من پدر شما هستم. حضرت سپس به من امر کردند: نماز جماعت، نماز شب، توجه به درس و مطالعه. آقاى حق شناس این سه مطلب را در زندگى به جا مى آورد و هر سه وصیت حضرت را به دقت انجام مى داد. گاهى مى دیدم بى وقفه سه ساعت مطالعه مى کند و سعى مى کند حتّى یک نمازش را هم فرادى نخواند. نماز شب را هم ترک نمى کرد و اساساً رفقاى خود را افرادى مى دانست که در نماز جماعت حاضر مى شوند.

( به نقل از حجة الاسلام محمد على جاودان ، سایت تهذیب حوزه علمیه قم )